Saf Bir Yürek – Gustave Flaubert | Kitap Yorumu

 

 

“Onları bir daha görmek istemedi. Onlar da herhangi bir adım atmadılar, ya onu unuttukları için ya da sefillere özgü o yürek katılaşması yüzünden.”

Saf Bir Yürek, “modern romanın kurucusu” olarak kabul edilen Fransız yazar Gustave Flaubert’in kaleme aldığı, fedakâr fakat talihsiz köylü bir kadın olan Félicité’nin hayatının anlatıldığı kısa öykü. Flaubert, bu öyküsü için şöyle diyor: “Saf Bir Yürek öyküsü sıradan bir yaşamın, bağlandığına coşkudan uzak bir biçimde bağlanan, taze, ekmek gibi yumuşak, dindar ve yoksul bir köylü kadının öyküsüdür.”

Hikayenin başkarakteri Félicité; kalbini karşısındakilere hiçbir karşılık beklemeden veren, çevresindeki her varlığa karşı büyük bir merhamet besleyen ancak duygusal yakınlık kurduğu kişilerden aynı karşılığı bulamayan veya bu kişilerin ortadan kaybolması yüzünden hayatta tutunacak bir dalı bile kalmayan yoksul ve saf bir köylü kadın. Bizler de onun bütün acılarını yaşadığı ve gömdüğü iç dünyasına bir yolculuk yapıyoruz bu kitapta.

Saf Bir Yürek’te olay akışının birbirinden kopuk, bağımsız ve hızlı bir şekide ilerliyor oluşu ve karakter analizlerinin fazla detaylandırılmadan yapılması, kitabı okurken tam anlamıyla odaklanmama engel oldu zaman zaman. Yine de, Félicité’nin sadakat ve fedakârlığının beni etkilemediğini söyleyemem.

Kitabın ön söz bölümünde Tahsin Yücel, kitabın tüm incelikleriyle anlaşılabilmesi için birkaç kez daha okunması gerektiğini vurgulamış. Saf Bir Yürek, benim de ilerleyen zamanlarda yeniden okuyacağım ve kitaba dair fikirlerimi bir daha gözden geçireceğim bir eser.

Kısacası, her şeyini yitirmiş olmasına rağmen masumiyetini hiçbir zaman kaybetmeyen bir insanın hikâyesini okumak isteyenlere Saf Bir Yürek’i tavsiye edebilirim.