David Levithan’ın “Her Gün” ve “Başka Bir Gün” adlı kitaplarını okuyup yazara ve kitaplarına aşık olduktan sonra, yazarın John Green ile birlikte yazmış olduğu Tek İsim Tek Kader’i de hemen okunacaklar listeme eklemiş, bir senedir girdiğim tüm kitapçılarda aramıştım. Ancak bu kitaba dair duyduğum her üç yorumun dördü olumsuzdu bu nedenle de beklentim biraz düşmüştü.
Kitap, isimleri ve yaşları aynı olan iki gencin hayatını konu alıyor (Will Grayson, Will Grayson). Bir bölümde John Green’in Will’ini, diğer bölümde ise David Levithan’ın Will’ini okuyoruz.
John Green’in Will’i, hayatta iki temel ilkesi olan (sus ve fazla umursama) ve bu ilkelerin dışına çıkmayan sessiz bir genç. En iyi -ve tek- arkadaşı Tıfıl, Dansçı Tıfıl isimli kendi hayatını anlatan bir müzikal düzenleyecektir ve bu müzikalde tabii ki Will’e de yer olduğundan ikili sürekli müzikal telaşesindedir.
David Levithan’ın Will’i ise daha gergin ve depresif. Aynı zamanda eşcinsel ve internet üzerinden konuştuğu bir arkadaşı var. Hiç tanımadığı birine sırılsıklam aşık. Bu iki Will’in yollarının tesadüf eseri kesişmesiyle ortaya bu roman çıkıyor.
Ben kitabı çoğu kişinin aksine sevdim. Hatta bazı yerlerde kahkaha attım ki bu son zamanlarda okuduğum yabancı kitaplarda nadiren olan bir şey. Özellikle final çok güzeldi. Müzikalin sergileneceği bölümde o kadar eğlendim ki, o tatlı telaşı ben de yaşadım resmen.
Ancak şöyle bir (sorun mu demeliyim?) durum var, kimin nereyi yazdığını çok net bir şekilde anlayabiliyorsunuz. David Levithan kendi bölümlerinde sadece küçük harf kullanmış ve diyalogları da tiyatro metni havasında yazmış (ne demek istediğimi tam anlatamadım ama siz anladınız...). Böyle yapmamış olsaydı da durum değişmezdi bence ama bunu olumsuz anlamda söylemiyorum.
Son olarak kitabın adına değinmek istiyorum. Kitabın özgün adı Will Grayson, Will Grayson ve bence ülkemizde de böyle çevrilse daha mantıklı olurdu. “Tek İsim” kısmı anlaşılabilir de “Tek Kader” ne alaka anlayamadım açıkçası.
Yorumlar
Yorum Gönder