Herkese merhaba!
Hayatın Kıyısında'yı ne kadar çok sevdiğimi bilmeyen kalmadı galiba.
Yazarın notunu okuyup da gerçek Finch'in aslında Jennifer Niven'ın aşık olduğu kişi olduğunu öğrendiğimde çok etkilenmiştim. Finch sanki yıllar önce
tanıdığım bir arkadaşımmış gibi hissetmiştim okurken. Bu hissi her yazar
veremiyor maalesef, bu açıdan Jennifer Niven'ın duyguları işlemede
başarılı olduğunu düşünüyorum.
Yazar, intihar etmeyi seçen kişiler ve doğal yollarla ölen kişilere
toplumun aynı gözle bakmadığını vurguluyor bu kitabıyla. Ölüm şekli fark
etmeksizin geride iz bırakmamız gerektiğini hatırlatıyor, aynı zamanda
sevdiklerimizle geçirdiğimiz her anın değerini bilmemiz gerektiğini.
Kısacası içinden bir sürü ders çıkardığım bir kitap, en sevdiğim
genç-yetişkin kitaplarından birisi ve umarım hep öyle kalır.
#alıntılar
"İçimde hep aynı his vardı, sanki bir şeyi bekliyordum. Ama beklediğim şeyin ne olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu."
"Yeterince
dikkatli bakarsak dünyadaki güzellikleri görebileceğimizi öğrendim. Ben
de dahil, herkesin illa hayal kırıklığı yaratmak zorunda olmadığını ve
doğru insanın yanında duruyorsan bir tümseğin bile yüksekte
hissettirebileceğini öğrendim."
"Bazen en sert sözcülerin bile kendine has güzelliği vardır, önemli olan onları nasıl okuduğundur."
"Hayatın sevdiğim yanı da buydu işte, herkes seni farklı biri olarak görebiliyordu."
"Sadece bir adım atmam yeter. Saniyeler içinde her şey sona erer. Ne 'Ucube Theodore' diye biri kalır geriye, ne sıkıntı ne de başka bir şey."
"Senin sözcüklerin de bir yerlerde yazılmayı bekliyor."
Yorumlar
Yorum Gönder